How to Live: Lessons from Montaigne

How to Live: Lessons from Montaigne

 Don’t worry about death, pay attention, read a lot, give up control, embrace imperfection.

 

A Scientist’s Advice on Healing:

A Scientist’s Advice on Healing: A Soulful Animated Poem About Getting to the Other Side of Heartbreak 

A SCIENTIST’S ADVICE ON HEALING
by Christy Ducker

Try to accept
this fat red hurt
is your starting point,
in the way a pen must be put to paper
     in one particular spot,

then move

 

Read more....

The Unusual Language That Linguists Thought Couldn’t Exist

 The Unusual Language That Linguists Thought Couldn’t Exist

Memories in Diaspora # 344

Memories in Diaspora # 344

برای من دردناک بود که کودکی حتا برای تصور کشتن، جایزه بگیرد!

A Woman's Body

 A Woman's Body

A short story by Ryūnosuke Akutagawa

رایونوسوکه آکوتاگاوا

تن یک زن*

برگردان از انگلیسی: عزت گوشه گیر

هُرم هوای داغ و دَم کرده، در یک شب تابستان، مردی چینی به نام "ینگ"* را که در رختخوابش دراز کشیده بود، از خواب پراند. "ینگ" در حالی که روی شکم خوابیده بود و سرش را در دست هایش پنهان کرده بود و اوهام وحشی و رویاهای دور و دراز هوس انگیز فرو رفته بود، متوجه یک "کک" شد که به آرامی می چرید و از کناره ی لبه ی تختخواب بالا می رفت.

Painting:  Desnudo de mujer, by: Joaquín Sorolla

 

 

Old Black Joe

A very touching song....

Old Black Joe

Gone are the days when my heart was young and gay
Gone are my friends from the cotton fields away
Gone from the earth to a better land I know
I hear their gentle voices calling "Old Black Joe."

I'm coming, I'm coming, for my head is bending low
I hear their gentle voices calling "Old Black Joe."
Why do I weep, when my heart should feel no pain
Why do I sigh that my friends come not again?
Grieving for forms now departed long ago
I hear their gentle voices calling "Old Black Joe."

Where are the hearts once so happy and so free?
The children so dear that I held upon my knee?
Gone to the shore where my soul has longed to go
I hear their gentle voices calling "Old Black Joe."

 

Lyrics by:  Stephen Collins Foster

 

Visiting My Fifteen Year Old Self (5-2)

  دیدار با پانزده سالگی ام بخش دوم از قسمت دیدار پنجم

 

گویی خودم هم، خودم را در لابیرنت پیچ در پیچ زمان و مکان گم کرده ام.

می گویم: میدانی، زندگی گاه همین گونه است. آدم بالاخره راهش را در پیچاپیچی و گمشدگی پیدا می کند.

می دانم هنوز گیج است و بی پاسخ. آدم باید خودش گاه پاسخ پرسش هایش را پیدا کند. وقتی که آدم در یک لحظه، در چند زمان متفاوت و متوالی زندگی می کند، نمی تواند به آن چند زمان و چند مکان یک کلیت شفاف بدهد.

……..