The word "Iran" has become a "verb" in a New York City high school!
Today I received this email. I do not know who the teacher or the sender is! But I found it interesting.
"I teach at a NYC high school, and recently one student stood up to our very intimidating principal, (something that almost never happens). When he did not get permission for what he intended another student said “Let’s go Iranian on him.” By that he meant organize a protest. And so now they “IRAN” means anything they want to change. So it has become a verb now and to “Iran” the situation is to stand up to authority, well at least here in this corner of the universe. And it is a huge bonus for me because I cannot usually get them to even pay attention to another part of the world.
Point being, even these students who get very small amounts of news equate “Iranian” with bravery and I completely agree, and wish I had that kind of intestinal fortitude.
You have our greatest admiration and respect!"
1 comment:
سلام خانم گوشه گیر
اسم من امیر فطانت است و این میل را از کلمبیا میفرستم. متاسفم که ارتباطی با مقاله شما ندارد اما نتوانستم خودداری کنم. قضیه از این قرار است که در جستجوی همیشگی دوستی غریب به نام کسرا رضایی در گوگول به نام شما برخوردم و فکر کردم شاید شما بتوانید مرا با کسانی که آخرین اطلاعات را تا قبل از خودکشی او دارند آشنا کنید که برای من بسیار با ارزش است. از این نظر که من در سه برهه با او در فرانسه، آمریکا و کلمبیا برخورد داشتم و همیشه منتظر برخورد دیگری بودم که با داستان خودکشی او روبرو شدم. شاید هم اصلا او همان کسی نباشد که میشناختم خوش تیپ ، چیزی شبیه عمر شریف، دانشجوی هنرهای زیبا، علاقمند به عکاسی و فیلم و عاشق دخترکی از همدانشگاهیانش...نمیدانم این ادرس ها درست است یا نه ولی اگر برای شما با معنا بود لطفا از کمک به دانستن اخرین روزهای زندگیش لطفا دریغ نکنید. آدرس من amir.fetanat@gmail.com و وبلاگ من
iranianbook.org است
با تشکر و سپاس
امیر فطانت
ما همه با هم هستیم
Post a Comment